Two Types of Human

නෝනා මට රස්සාවක් දෙන්න පුලුවන්ද?

ෆ්ලොරිඩාවේ මාවතක් දිගේ ගමන් කරන කොලුගැටයෙක් අසල තිබුන කඩයකට ගොඩ වැදුනා.... ඔහු කෙලින්ම ගියේ දුරකථනය ලගට. අන්ක කීපයක් ඔබන මේ පොඩි කොල්ලගෙ කතාවට කඩ හිමියා අවදානමෙන් සවන්දුන්නා...
"නෝනා ඔබගේ වත්තෙ තනකොල කපන රැකියාව මට ලබා දෙන්න පුල්වන්ද?" ඔහු අසුවා..
"දැනට කෙනෙක් එම රැකියාව කරනවනේ.."අනෙක් කොනෙන් ලබුන පිලිතුරය් ඒ....
"ඔහු කරන මිලෙන් අඩකින් මට එය කර දෙන්න පුලුවනි"... කොල්ලා අතහරින්නේ නැති පාටය්.
"මම බොහොම සතුටුය් දැනට වැඩ කරන කෙනා ගැන"
"නමුත් නෝනා මම අනෙකුත් ගස් කප්පාදු කරල වත්ත පිරිසිදු කරලත් දෙන්නම්.. එවිට Fලොරිඩාවෙ පාල්ම් බිච් පෙදෙසේ තිබෙන හොදම ගෙවත්ත ඔබේ වේවි" කොලුව තවත් විශ්වාසයෙන් කීවා..
"ඉස්තුතිය් ඔනේ නැහැ" නෝනගෙ පිලිතුර...
මුහුනේ සිනාවක් සහිතව දුරකතනය තබන කොලුවා අමතන කඩ හිමියා.....
"පුතා මම කැමත්ය් ඔයාගෙ විදිහට හා උත්සාහයට, මම දෙන්නම් ඔබට රැකියාවක්....."
ඔනෙ නෑ මහත්මයා... ස්තුතිය්......
"නමුත් දරුවා ඔබ දැන් රැකියාවක් සොයමින් හිටියා නේද?" කඩ හිමිය අසනවා...
"නැහැ මහත්මයා මම ඒ දැන් කරන රැකියවේ ප්‍රගතිය සොයා බලුවා විතරය් මමයි දැනට ඒ නෝනා ලග වැඩ කරන්නේ"


~~~"ස්වයන් අගැයුම" කියා අප හදුන්වන්නේ මෙයය්~~~

මේ පොඩි කොල්ලෝ කෙල්ලෝ හරි පව්......

ගිය සති අන්තේ පොඩි උන් සෙට් එකක් එක්ක පාරේ ක්‍රිකට් ගහුවා....ගහන්න තියා හැරෙන්නවත් ඉඩක් නෑ....ගමෙයි  නගරෙයයි  කොයි තරම් වෙනසක් තියෙනවද?
අපි පොඩි කාලේ හිටිය හැටි මතක් උනා... ක්‍රිකට් නෙවේ ඔලිම්පික් උනත් තියන්න තරම් පුලුවන් පිට්ටනි ගම්වල ඔන තරම්....වැව් පිට්ටනියේ ක්‍රිකට් ගහලා වවෙන්ම නාලා ගෙදර ආව හැටි, ඔරු පැද්ද හැටි, මාලු අල්ලපු හැටි....
මේවා මේ දරුවන්ට කවදාවත් කරගන්න බැරි වේවි මුන්ගෙ පොඩි කාලෙදිනම්...... මේ ලමයි  හිර වෙලා පොඩි වෙලා ඉන්න හැටි....කොයි බය්සිකලයක් පදින්නවත් තැනක්.....හොද හුස්මක් ගන්න තැනක්......

කව්ද කියන්නේ ගම පොහොසත් නෑ කියල........

බය වෙන්න එපා......

ඔය කාට හරි රාජ්ය ආයතනකින් වැඩක් කරගන්න වෙලා තියෙනවද කවදා හරි.... විෂේශයෙන් ප්‍රාදේශීය සබාවකින් හරි නගර සබාවකින් හරි?....ටිකක් අමාරුයි කියලා මතයක් හදලා තියන වැඩක්!... සැලසුමක් අනුමත කරගන්නවා වගෙ....පොඩි වැඩකට විසි පාරක් විතර ගිය මට මෙහෙම හිතුනා...............

අපේ බදු වලින් ජීවත් වෙන මේ මිනිස්සු අපිට සුලු දෙයක් කරලා දෙන්න මේ තරම් කාලයක් ගන්නේ ඇය්..... සමහර විට පොඩි අත්සනක් විතරය්..... සමහර වයසක් අම්මලාව දවස් කීපයක් ගෙන්නනවා පොඩි වැඩකටත්......ඉතින් දවසක් එක අත්සනක් ගන්න එකෙක් එනකල් වාඩි වෙලා ඉන්නකොට මට මෙහෙම හිතුන......මෙහෙම කරන... තමන්ගේ වැඩේ හරියට නොකරන උන් අපේ නය කාරයො නෙවේය්ද?
ඉතින් බයවෙන්න එපා....ලබන ආත්මේ අපිට අතට පයට වැඩ කාරයො පිරිල ඉදීවි....ලබන ආත්මේ දැසි දසුන් පිරිවරාගෙන ඉන්න ඔනෙනම්..... රජ්ය ආයතනයකින් වැඩක් කරගන්න යන්න.....

ප: ලි: හැමෝම එහෙම නැ.. හොද අයත් ඉන්නවා

මේවා කරලා බලන්න....

Warren Buffet කියන්නේ කාලයක් අන්ක එකේ ධනවතෙක් (මට මතක හැටියට 2008 ද කොහෙද )සැරයක් එයා මෙන්න මෙහෙම කීවා....
අපි එක නව වසරක් ආරම්භ කලේ දුර්වල උද්යොගයෙන් හා පලුදු වූ ධන වාදී ආකල්පවලින්...... අපගේ සතුට දියරු වෙමින් හා ආර්ථික රෝගය අප පවුල්, ආයතන, ජාතිය හා සාමය ට හානි කරමින් තිබුනා......
හෑම දෙනාම මින් ගලවෙන ක්‍රමයක් නැතැයි බලපොරොත්තු සුන් කරගෙන හිටියා.....ආර්තික විශේෂඤයන් ඔවුන් ගලවා ගනු ඇතයි බලාපොරොත්තු උනා......ඔවුන් අමතක කලා මෙම කරදරයට හේතුවත් එම විශේෂඤයන් ම බව......
ඉන් පසු ආ හැම වසරකම මම පැරනි සිද්ධාන්ථ කිහිපයක් මෙම කරදරයෙන් මා ගලවා ගැනීමට හා මගේ මගපෙන්වීම සදහා යොදගත්තා.....
මා විසින්ම සාදගත් මාගේ මෙම වට්ටොරුව හොද ප්‍රතිපල ගෙන දුන්නා......මා වයසින් නොව දනුමින් වැඩුනා..... මෙම වසරේ මා ඔබට ආරධනා කරනවා අපගේ ආදිතමයන්ගේ ආර්ථික නුවන භාවිතකරමින් මා සමග ආර්ථිකව වැඩෙන ලෙස.......

මහන්සිවී වැඩ කරන්න: හැම මහන්සියක්ම ඔබට ආදයමක්ගෙන දේවි.... හුදු කතාව ඔබ දුප්පත්කම කරා රැගෙන යාවි...
කම්මැලිකම: නිදන මාලුවා ඈත දියබට ගසාගෙන යාවි....
ඉපයීම්: තනි ආදයම් මාර්ගයක් ගැන පමනක් විස්වාස කරන්න එපා...
වියදම්: ඔබට උවමනා නොවනදේ මිලදි ගත්තොත්... ඉක්මනින් උවමනා දේවල් විකිනීමට වේවි...
ඉතිරි කිරීම: වියදමට පසු ශේෂය ඉතිරිකරනවා නොව....ඉතිරිකිරීමෙන් පසු ශේෂය වියදම් කරන්න
ණයට ගැනීම: ණයට ගන්නා ණයට දෙන්නාගේ වහලෙක් වේවි....
ගනන් තැබීම: ඔබගේ පාවහන් ඉරිලානම් වැස්සට කුඩයක් ගෙන යාමෙන් වැඩක් නොවේ...
විගනනය: සුලු සුලු වියදම් ගැන ප්‍රවෙශම් වන්න...විශාල නැවක් ගිලෙන්නේ සුලු කාන්දුවකිනි...
අවදානම බාර ගැනීම: ගගට බැස එහි ගැබුර බලන්න එපා....
ආයොජනය: සියලුම බිත්තර එකම බඳුනේ තබන්න එපා...

පින්තූරේ අන්තර් ජාලයෙන්

මට ලබුන විද්යුත් ලිපියක සින්හල පරිවර්තනය.....

එක සංචාරකයෙක් තමන්ගෙ සංචාරය අතරේ අලුතෙන් හදාගෙන යන පන්සලකට ගියා..... එතනදී එයා දක්කා එකම වගේ පිලිම දෙකක් තියනවා....ඔහුට මේක පුදුමයක්.... එයා එතන තවම වැඩ කරන මුර්ථි ශිල්පියා ගෙන් අහුවා "මෙතනට එක වගේ පිලිම දෙකක් ඔනෙද?" කියල....ඒකට පිලිතුරු දෙන මුර්ති ශිල්පියා කියනවා.... "එක පිලිමයක් අන්තිම මොහොතේ නරක් උනා මහත්තයා ඒ නිසා තව එකක් හදනවා" කියලා.....

සංචාරකයා හොදින් පිලිමය නිරීක්ෂනය කලත් ඔහුට පලුද්දක් හොයා ගන්න බැහැ...කොහෙද පලුද්ද? ඔහු අහනවා........ පිලිමේ නහයේ සීරිමක් තියනව කියපු මුර්ථි ශිල්පියා අයෙත් වැඩ. කොහෙද මේ පිලිමේ සවි කරන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ? සංචාරකයාගෙන් ප්‍රශ්නයක්.....අඩි 25ක් විතර ඉහලින් බවයි පිලිතුර. සන්චාරකයගෙ කුතුහලය ඇවිසෙනවා......"ඉතින් අඩි 25ක් උඩින් නම් කිසිකෙනෙක් සීරීම දැන ගන්න එකක් නෑනේ".......

එවිට සිනා වෙමින් සන්චාරකයගෙ දිහා බලන මුර්ති ෂිල්පියා කියනවා....."නමුත් මම එය දන්නවනේ"

~~ විශිෂ්ඨත්වය තම සන්තෘප්තිය හා ප්‍රවීනතාවය සදහා මිස තවෙකෙකුගේ දැන ගැනීමට නොවේ..~~

මුල්ම අදහස....

මේ ලගදි දවසක් පත්තරේ හොද ලිපියක් තිබ්බා....ඇත්තතෙන්ම ඒක කෙටි කතාවක්, ඒක ආත්තම්මා කෙනෙක් ගැන තිබුනේ..තමන්ගෙ දරුවන් වෙනුවෙන් මුලු ජීවිතේම වැඩ කරලා එයාලගෙ දරුවන් ගේ වැඩත් කරලා අන්තිමට අවසන් ගමන් යන මවක් ගන....අපේ අම්මලා තාත්තලා ගැන අපි හොයලා බලනවා මදිද කියල මට හිතුනා... පාසල් ගිහින් ඉවර වෙලා අම්මලාව බලා ගන්නවා කියලා මුලින්ම හිතනවා... පස්සෙ අවුරුදු 4 කට 5 කට විතර විෂ්ව විද්යාලෙකට යනවා... එතනින් ඇවිත් රස්සාවකට යනවා... කසාද බදිනවා... ලමය් හදනවා...අම්මලා(මම මෙතන අම්මලා කීවෙ අම්මත් තත්තත් දෙන්නටම )ආයෙමත් අපේ පිහිටට එනවා.. අපි ලම‍ය් එයාලට දීල රස්සාවට යනවා...ඔය දේ දිගටම වෙනවා නේද?එක අතකින් අපේ දරුවො බලා ගන්න ලබෙන එක එයලට සතුටක්... වෙන්න පුලුවන් නරකම දෙයක් තමඉ අපිව දකින්න නැතිව මාස ගනන් සමහර විට අව්වුරුදු ගනන් ඉන්න වෙන එකඅපිටත් කවදා හරි එහෙම වේවි.....
අර සින්දුවකුත් තියෙනෙ "අම්මලා දුක් ගන්නෙ පුතුන් හදන්ටා පුතුන් රජුන් කරන්ටා" කියල මේක පුතුන්ටය් දූවරුන්ටය් දෙගොල්ලටම අදාලය්... මේක චක්‍රයක්.... අපි හමොම ඒකෙ ඉන්නවා....